Sponde

Architectuur is een belangrijke inspiratiebron in het werk van André Pielage. Het dakgewelf van het koor in de beroemde St. Bavo Haarlem transformeert hij tot een autonome sculptuur. De constructie van de dragende ribben zijn gereduceerd tot een abstract lijnenspel, omgekeerd en daarna op een andere wijze ingevuld: de ribben zijn de contouren van verticaal staande vlakken geworden.

In plaats van de apotheose van een gebouw dat zich boven het hoofd van de kerkganger bevindt en die een hemelse ordening weerspiegelt, draagt het gewelf in omgekeerde vorm letterlijk niets. Deze omkering roept wel een ander historisch gegeven wakker: houten plafonds van kerken werden vaak door bootbouwers uitgevoerd omdat het een vergelijkbare constructie betreft als het spantwerk van een boot. Dit historische gegeven krijgt extra lading door de Pielage's titel van het werk: Sponde.

Het gewelf dat een boot en een bed is, nodigt uit om de sculptuur met een menselijk lichaam te associëren, of misschien is het wel een overblijfsel van een reeds uitgevoerde performance. (...) Pielage heeft gezegd een verlangen te hebben 'om los van de grond te liggen' - een verlangen om door te aarden aan de aarde te ontstijgen. De verandering van een kerkgewelf in een ligbed drukt dit verlangen naar het transcenderen van ruimte en tijd uit.
(tekst Cees de Boer)